Laugardagur og lífið gengur sinn gang…
Ekki er nú gaman að hangsa í vinnunni á laugardegi sem þessum. Einu gesti dagsins voru bresk hjón sem ekkert vildu við mig tala, þótt karlinn væri raunar hæstánægður með heimsóknina að öðru leyti.
Veðrið bíður greinilega ekki upp á rennerí í Elliðaárdalnum. Ég prísa mig þó sælan, enda náði ég að slá blettinn á Mánagötunni og lauk því verki fimm mínútum áður en byrjaði að rigna. Það skal viðurkennast að rafmagnsslátturvélar eru eilítið vænlegri tól til svona starfa en sú handknúna sem ég hef lengst af látið duga. Sé jafnvel fram á að losna við sinaskeiðabólgu, marinn brjóstkassa og strengi um skrokkinn.
Hvað getur einn safnvörður gert til að auka traffíkina hjá sér? (ín þess að ég hafi svo sem yfir neinu að kvarta það sem af er sumri.) – Líklega myndi lokahúsið frá Reykjaveitunni, sem mig dauðlangar að fá flutt hingað inn eftir, bæta mikið úr.
* * *
Steinunn er komin heim og er alls ekki eins eirðarlaus og oft áður við þessar kringumstæður. Hún vaskaði reyndar upp allt leirtauið og vildi ólm fara að taka í gegn tjaldið sem enn er í kuðli á stofugólfinu. Tókst blessunarlega að afstýra því og pakka henni aftur niðrí sófa þar sem dagskipunin er að góna á vídeó alla helgina. Ofvirkni og kyrrsetur að læknisráði eru leiðinlegur kokteill.
* * *
Ferðin austur telst nánast fullskipulögð. Lagt af stað á þriðjudagsmorgun, en íbúðin verður í góðum höndum á meðan. Það er fínt, því þá þarf gullfiskurinn ekki að svelta í hel – sem hefði verið leiðinlegra.
Meðan á ferðalagin stendur missi ég af einum Fram-leik, bikarleik gegn Haukum Hafnarfirði. Það er ekki nógu gott ef haft er í huga að ég hef misst af þremur leikjum í sumar, en það eru einmitt einu þrír tapleikir liðsins. Spurning hvort klúbburinn eigi að blæða í flugferð fyrir mig frá Djúpavogi á þriðjudag. (Er ekki örugglega flugvöllur og áætlunarflug á Djúpavog? – Kannski ekki…)
* * *
Á gær var aðalfrétt Stöðvar 2 um að Íslandssími hefði brotið gegn útboðsreglum í tengslum við prentun Símaskrárinnar og í morgun skrifaði Illugi Jökulsson langa grein um að það sé leiðinlegt að strætisvagnarnir flaggi ekki lengur á tyllidögum. Skyldi gúrkutíðin geta orðið mikið svæsnari?
Annars eru svona skúnkafréttir skárri en hinar vibbalegu fréttir af barnaklámsmálinu, þar sem fjölmiðlarnir daðra við nafn- og myndbirtingar af hinum ákærða. DV er að venju verst í þessu. Ekki græt ég þegar það blað deyr með haustinu.
Og talandi um deyjandi fjölmiðla. Norðurljós láta Sigurð fara (gott og vel) sem og Hallgrím (sem er skringilegra) en halda Arnþrúði og Ingva Hrafni eftir (sem er óskiljanlegt). Ég er eftir sem áður viss um að talmálsútvarp getur virkað á Íslandi. Mistökin fólust í að veðja á einhver „fræg nöfn“ til að bera stöðina uppi. Miklu vænlegra hefði verið að leggja meiri áherslu á frjáls félagasamtök sem myndu leggja til dagskrárgerðina endurgjaldslaust, líkt og reynt var með nokkrum þáttum þarna. – Hins vegar verð ég alltaf jafn hissa hvað menn eru reiðubúnir að stofna nýjar útvarpsstöðvar á Íslandi. Hræða sporin virkilega ekki?