Afa- og ömmustrákur
Ég á einn afa og eina ömmu á lfi. „Harri afi og amma Þóra“ búa á Neshaganum og hafa gert það frá því að þau fluttu að vestan á sjötta áratugnum. Ég er elsta barnabarnið og ólst að töluverðu leyti upp hjá gömlu hjónunum. Fyrir vikið hef ég alla tíð verið nánast í guðatölu hjá afa og ömmu, sem telja að ég geri allt réttast og best.
Afi gerði mig að Framara. Fyrir það verð ég honum eilíflega þakklátur! – Að öðrum kosti hefði ég líklega leiðst út í að styðja KR. Þá væri nú skárra að lenda í klóm fíkniefnadjöfulsins.
Afi stuðlaði líka að því að ég yrði sósíalisti. – Þáttur hans í því máli er þó ekki jafn stór og varðandi Fram-stuðninginn. Ég hefði örugglega orðið kommi þó gamla mannsins hefði ekki notið við.
Amma kenndi mér hins vegar sannleikann um krata.
* * *
Á miðvikudagskvöldið keyrði ég ömmu á Landsspítalann til að heimsækja afa sem liggur þar með sýkingu í fæti. Sú gamla á það til að tala nokkuð samhengislaust og virðist lítið kippa sér upp við það hvort einhver fylgist með eða hvort hún tali bara við sjálfa sig.
Á leiðinni á spítalann sneri amma sér að mér og sagði: „Þau eru að rífast í sjónvarpinu þau Inga Jóna og ungi læknirinn.“ – „Huh, já. Hann Dagur B. Eggertsson“, svaraði ég. „Já, Dagur heitir hann“ – segir þá amma – „…ég bara get ekki kosið kratana. Þeir eru alltaf eins. Þeir þykjast vera vinstrimenn en vilja ekkert fremar en að vinna með íhaldinu. Ég man hvað hann [nafngreindur núlifandi krataleiðtogi] var alltaf ógeðslegur. – Ég bara get ekki kosið þá…“
Ég þagði og reyndi að láta mér koma í hug einhver rök fyrir því að kjósa R-listann, en gamla konan hélt áfram: „Afi þinn segir hins vegar að ég verði að kjósa R-listann. Honum líst svo illa á að Björn vinni. – En kratarnir eru bara ómögulegir.“
„Uh!“ – tuldraði ég – „nú er konan hans Sveins Rúnars – þarna, hún Björk. Hún þykir ágæt…“ – „Já“, svaraði amma, „hún er víst mjög góð. Ætli maður verði ekki bara að kjósa þetta.“ – „íhm…“ svaraði ég.