Kaldhæðni
Á laugardag bloggaði Palli:
Börnin mín góð.
Alveg er ég til í bolta á steypunni með þeim lúðum Sverri, Þór og Óla.
Já ég sagði það.
Seinustu 3 skipti sem ég stundaði slíkt endaði það með vinstri hnéskelina í hnésbótinni.
– Ég get vottað að þessi frásögn Páls er rétt. Hann er slíkt fatlafól að við minnsta átak, óvænta tæklingu eða skyndilegan snúning, á vinstri hnéskelin það til að skekkjast. Það getur verið ófögur sjón. Hvers vegna drengurinn fær ekki einhverja hlíf á hnéð og gengur með hana dags daglega er mér hulin ráðgáta.
Nema hvað – á sunnudag var spilaður fótbolti við Grandaskólann. Þangað mættu: undirritaður, Palli, Þór, Sverrir, Sigurður Unnar, Sveinn Birkir, Óli Njáll, Stefán Eiríksson skrifstofustjórinn alræmdi úr dómsmálaráðuneytinu og „Halli“ sem er væntanlega bróðir Stefáns.
Þar skemmtu allir sér vel. – Með hugsanlegri undantekningu í Páli Hilmarssyni, því eftir stutta stund snerist í honum hnéskelin og hann þurfti að láta færa sig upp á Slysó. Það er kaldhæðnislegt!
* * *
Ekki nenni ég að gefa langar skýrslur um laugardagskvöldið. Það byrjaði í boði hjá Gvendi Strandamanni og endaði hjá Kjartani nýútskrifuðum lögfræðingi. Fylli upplýsingar má finna á bloggi Viðars.
Á kvöld liggur hins vegar leiðin á Laugardalsvöllinn þar sem Safamýrarstórveldið etur kappi við Skagamenn. Þessi leikur hefur raunar náð að baka mér litlar vinsældir, því í síðustu viku reyndu Hrönn og Svenni, æskuvinir Steinunnar að austan, að bjóða okkur í mat en ég afþakkaði kurteislega þar sem Framarar væru að fara að spila við KR. Þá spurðu þau hvort mánudagskvöld væri í lagi – en þar setti Skagaleikurinn strik í reikninginn. – Ég er ekki að skora nein prik heima fyrir á meðan á Íslandsmótinu stendur!
Við verðum að vinna í kvöld! – Eða í það minnsta ná jafntefli. Það væri líka stuð ef Framvörnin og Gunni markvörður n´ðu að halda hreinu eins og svona einu sinni!