Á gær gekk ég fram og aftur miðbæinn í fylgd góðra manna. Svo virðist sem einhverjir hafi tekið sig til og límt upp fjölda plakata gegn stríðsrekstri Íslands í írak, Afganistan og Júgóslavíu á víð og dreif um bæinn. Gott mál. Hverjir skyldu hafa staðið fyrir þessu?
Eftir gönguferðina miklu settumst við Palli inn á Mánagötuna, fengum okkur bjór, kláruðum Balvenie-flöskuna og hlustuðum á Morrissey o.fl. Komumst að þeirri niðurstöðu að Bona Drag sé besta Morrisey-platan og betri en nokkuð það sem Smiths gerðu á ferlinum. „Tha Last of the Famous International Playboys“ og „Everyday is Like Sunday“ eru líklega flottustu lög Morrisey. Þessi uppgötvun gæti kallað á enduskoðun á lista mínum yfir 20 bestu lögin í plötusafninu mínu, en þar hefur „Paint a Vulgar Picture“ af Strangeways alltaf verið í 1-2 sæti.
Hvers vegna tekur ekki einhver snillingurinn sig til og flytur inn Morrisey og setur upp tónleika í Höllinni?
Hvers vegna sátum við fram á fjórða tímann?
Og – hvers vegna í ósköpunum snerum við okkur að blandaða hroðanum þegar einmöltungurinn var búinn?
Hér vantar meira vatn.