Oft hef ég séð dómara missa tök á leikjum, en sjaldan þó eins og í Egilshöllinni í gær. Framarar voru að spila við Þrótt og augljóslega mikið í húfi – fimmta sætið í Reykjavíkurmótinu. Leikurinn var í það heila tekið prúðmannlegur, en samt tókst að reka fimm leikmenn út af: þrjá Framara og tvo röndótta. Ef leikurinn hefði verið tíu mínútum lengri hefði annað eins fengið að fjúka út af.
Fram sigraði, 5:3. Það var margt mjög jákvætt í þessu, um það gátum við Valur húsfélagsformaður verið sammála. Annar Færeyingurinn er greinilega hörkutæklari sem mun koma nokkrum andstæðingum út af í sumar. Hinn er þéttur á velli eftir jólafríið, en veit þó greinilega út á hvað þetta snýst allt saman. Eggert, hann og Ingvar í vörninni – hljómar prýðilega.
Rikki Daða var ekki í hópnum að þessu sinni. Þorvaldur Makan og Andri – sem ég geri ráð fyrir að sé Fylkismaðurinn sem við fengum um daginn – voru frammi og stóðu sig vel. Reyndar hjálpaði að markvörður Þróttar var hálfgerður stubbur sem létt var að vippa yfir.
En í það heila tekið geta Framarar verið sáttir!
* * *
Luton vann Colchester um helgina, þrátt fyrir framherjaþurrð – enda sjúkralistinn langur á þessum tíma árs.
Erum enn í tíunda sæti, en með tvo leiki til góða á næstu lið. Erfiður heimaleikur gegn Brighton á þriðjudag mun hafa mikið með það að segja hvernig framvindan verður.
Á nótt dreymdi mig að ég gengi fram hjá ekki færri en fjórum bílum með stuttu millibili, sem allir voru þrælmerktir Luton Town í bak og fyrir. Sjálfur er ég ekki enn búinn að líma Luton-límmiðana mína í Bláa drauminn.
* * *
Verð „lesandinn“ á Rás eitt, laust fyrir hádegið. Það verður vonandi áhugavert.