…sem sér um að hýsa Kaninkuna er ekki að gera góða hluti. Vefsvæðið liggur meira og minna niðri. Af hverju eru allir tölvugaurar merðir og hrappar? Er bandaríska heimsveldið kannski að reyna að þagga niður í rödd sannleikans?
* * *
Sigmundur Ernir ræddi við Eggert Magnússon í Maður á mann á Skjá einum í gær. Það var hreinræktað karlagrobb. Þáttinn má draga saman í nokkrar setningar:
Sigmundur Ernir: „Jæja Eggert, þú ert bara alltaf á fundum.“
Eggert: „Ha, nja, tja – ég segi það nú ekki.“
Sigmundur Ernir: „Jújú, þú ert alltaf á fundum.“
Eggert: „Nja, jú – ætli það ekki bara.“
Sigmundur Ernir: „Jæja Eggert, þú ert alveg rosalega valdamikill og umdeildur.“
Eggert: „Nja, hehe, tíhí – já, ætli það ekki bara.“
Sigmundur Ernir: „Jæja Eggert, þú ert mikill skapmaður.“
Eggert: „Höh, uhh…“
Sigmundur Ernir: „Jú víst. Þú ert alveg brjálaður í skapinu. Alveg kreisí.“
Eggert: „Huhu… jújú – maður getur orðið reiður…“
Sigmundur Ernir: „Jæja Eggert. Einu sinni varstu feitur. Núna ertu mjór.“
Eggert: „Höhö… tja…“
Sigmundur Ernir: „Nei, alveg satt. Þú varst alveg spik – en núna ertu slank.“
Eggert: „Öööö… jájá…“
– Mætti ég biðja um hundruðustu endursýningu á Maður er nefndur…