Þegar geislaspilarar voru fyrst kynntir til sögunnar í íslenskum blöðum var sérstaklega tiltekið hversu sterkir og endingargóðir diskarnir yrðu samanborið við hinar forgengilegu vínylplötur. Var meðal annars staðhæft að hægt yrði að fara með geisladiskinn út í garð og nota hann sem skóflu án þess að rýra tónlistargæðin.
Eitthvað minna fór fyrir þessum eiginleikum þegar á hólminn var komið.
Á Lögréttu, 18. júlí 1928, er lofað viðlíka framförum í tónlistarmiðlun. Sagt er frá nýrri gerð grammafónsplatna sem enskt félag sé að hefja framleiðslu á:
Nýju plöturnar eru óbrothættar og beygjanlegar og á að vera hægt að hafa í vösum sínum eða senda í almennum brjefum. Þær eru ljettari en almennar plötur og á að vera hægt að spila hverja plötu 100 sinnum með sömu nál. Á plöturnar á að vera hægt að prenta texta eða myndir. Ekki eru þessar undraplötur komnar á markaðinn hjer, en svona lýsa framleiðendurnir þeim.
# # # # # # # # # # # # #
Íslenska landsliðið mætir mínum mönnum í Trinidad & Tobago í kvöld. Þar sem ég hef löngu lýst því yfir að ég held með Trindad á HM, hlýt ég að styðja liðið í þessum æfingaleik – auk þess sem einn Luton-maður er í liði Trinidad en enginn FRAMari í liði Íslands.
Spái því að Carlos Edwards skori sigurmarkið.