Svar íslenskra katta við Völu Flösa og Þóreyju Eddu er komið fram. Það er kattarkvikindið sem stökk á einhvern óskiljanlegan hátt upp á gluggasylluna við svefnherbergisgluggann á Mánagötunni og þaðan inn á gólf til okkar í nótt. Nokkrum sinnum áður hafa kattarkvikindi komist inn í íbúðina, en það þá í gegnum stofugluggann ofan af nálægum bílskúr.
Henti kettinum aftur út um gluggann og fór aftur að sofa. Eftir á að hyggja hefði ég vitaskuld átt að hringja í Gísla Martein og krefjast þess að hann skyti kvikindið.
Það er raunar miklu meiri lógík í að skjóta ketti en máva. Mávar eru (eins og rottur) fylgifiskar menningar – ef miðað er við að neysla og sorp sé mælikvarði á menningarstig. Lengst af Íslandssögunni voru landsmenn á of lágu plani til að rottur og mávar gætu þrifist í sambýli við okkur. Allt öðru máli gegnir um kettina.
# # # # # # # # # # # # #
Þetta er frábært myndband, hvað allir athugi!