Ég þekki marga sem drekka mikið viský – og vita helling um gott viský.
Ég þekki líka ýmsa sem drekka mikið viský – en vita ekkert um viský.
Auðvitað eru líka margir sem vita sáralítið um viský, en drekka það svo sem ekki í neinum mæli.
Skrítnasti þjóðflokkurinn er þó fólkið sem veit mikið um viský, en drekkur það nánast aldrei. Steinunn tilheyrir þessum hópi.
Á áfengisskápnum á Mánagötunni eru yfirleitt til 7-8 einmöltungar. Misgóðir eins og gefur að skilja, einkum þar sem við erum sjaldan í útlöndum og úrvalið í íTVR hörmung.
Þegar ég drekk einhverja fágæta tegundina, á Steinunn til að biðja um einn og einn sopa. Það heyrir til algjörra undantekninga að hún fá sér heilt glas, hvað þá meira. Engu að síður hefur hún ákveðnar skoðanir á því hvað henni þykir gott.
Á flugvellinum um daginn dró ég Steinunni með mér í vínbúðina, þar sem ég hafði hugsað mér að kaupa tollinn okkar beggja – og þurfti því brottfararspjaldið hennar. Eftir að hafa skoðað allt úrvalið fram og til baka gekk ég út með tvær flöskur – báðar eftir uppástungur Steinunnar. Annars vegar Highland Park 16 ára og hins vegar MacAllan Elegancia.
Þetta kallar maður góðan smekk hjá manneskju sem rétt dreypir á viskýi.
# # # # # # # # # # # # #
Fyrsti tíminn í tæknisögunni gekk vel. Nemendurnir voru smeykir við okkur og settust allir í efstu raðirnar, en ég held að Skúli hafi náð að kveikja í þeim undir lokin. Það er unun að vinna með mönnum eins og Skúla og Sverri. Líklega myndi ég gera það ókeypis – sem er heppilegt, þar sem ég er stundakennari við HÁ og vinn því í raun ókeypis…