Þetta er titillinn ágrein Jóns Magnússonar í Blaðinu í dag. Innihaldið er eftir þessu. Jóni finnst of mikið af útlendingum hér á landi. Hann vill koma í veg fyrir að þeim fjölgi. Sérstaklega er honum í nöp við Múhameðstrúarmenn og hann mælir með því að við tökum upp útlendingalöggjöf Svisslendinga, sem raunar hefur verið gagnrýnd harðlega af alþjóðlegum stofnunum og samtökum.
Munurinn á Jóni Magnússyni og þeim kaffistofukverúlöntum sem yfirleitt halda sjónarmiðum sem þessum á lofti er sá að eftir sambræðslu Frjálslynda flokksins og Nýs afls má telja mjög líklegt að hann verði í efsta sæti hjá Frjálslyndum við næstu þingkosningar. Það þýðir að ef Frjálslyndi flokkurinn nær álíka árangri og fyrir fjórum árum eru góðar líkur á að hann verði þingmaður á Alþingi.
Það er altalað að Margrét Sverrisdóttir og hópurinn í kringum hana innan Frjálslynda flokksins hafi orðið ævareið þegar Guðjón Arnar Kristjánsson samþykkti að innlima Nýtt afl í flokkinn. Þessi óánægja hennar var slík að á tímabili var búist við að hún hætti í flokknum. ístæðan var vitaskuld sú að hún vissi mætavel fyrir hvaða sjónarmið Jón Magnússon og félagar standa í pólitík.
Sumir fagna því kannski að fram sé kominn flokkur sem gangist við útlendingafordómum sínum og að það sé á einhvern hátt lýðræðislegt að slíkur kostur sé í boði. Mér finnst það hins vegar bara vont. Ef Frjálslyndi flokkurinn ætlar að tefla fram svona frambjóðendum vona ég heitt og innilega að hann þurrkist út.