Það er verið að brjóta niður Minjasafnið.
Framkvæmdir við tengibygginguna milli okkar og fyrirhugaðs sýningarhúss Fornbílaklúbbsins eru hafnar og þessa dagana er verið að slá niður þá útveggi sem eiga að víkja vegna tengingarinnar við nýja húsið.
Þetta þýðir að öðru hvoru ríða yfir dynkir líkt og um jarðskjálfta væri að ræða. Stundum heyrist ekki mannsins mál fyrir sögunarhljóðum, steypurykið sem smýgur allsstaðar um kveikir reglulega á reykskynjurunum í brunaviðvörunarkerfinu og rafmagninu slær út annars lagið. – Þetta er næstum eins skemmtilegt og það hljómar.
Ég hugga mig við að mesti hamagangurinn verður afstaðinn í næstu viku, en það er alveg á mörkunum að ég nenni að hanga í vinnunni fram að helgi. Það er vonlaust að halda nokkurri einbeitingu. Það vill þó til að það er hlýtt úti – því bráðabirgðaveggirnir sem búið er að reisa eru nánast ekkert einangraðir, sem þýðir að í frosti er ólíft í stórum hlutum hússins.
En þá er bara að hugsa um hversu gaman það verður í sumar þegar húsið verður tilbúið að kalla!