Ég skulda lesendum þessa bloggs úttekt á niðurstöðum kosninganna í Skotlandi á fimmtudag.
Framkvæmdin var klúður og allar túlkanir á niðurstöðunum taka vitaskuld mið af því. Þó var eitt og annað markvert sem gerðist.
Á fyrsta lagi er það sigur SNP. Leiðtoginn, Alex Salmond, er alltof svalur. Hann bauð sig fram í jaðarkjördæmi, þar sem SNP hafði lent í þriðja sæti síðast – og vann auðveldlega. Svona gera bara töffarar. Dæmin sem koma upp í hugann í ísl.pólitík eru fá. Þó helst Ingibjörg Sólrún í 8.sæti R-listans, Jón Baldvin í 3ja sæti Alþýðuflokks 1995 eða Óli Jó hjá Framsókn í Rvík í gamladaga.
Bretar skilja ekki fjölflokkalýðræði – þess vegna álíta þeir að stærsti flokkurinn í fjölflokkakosningum sé sjálfkrafa sigurvegari. Mér er til efs að þeir höndli þá tilhugsun að SNP sem stærsti flokkur muni ekki leiða ríkisstjórn. Reyndar er lífvænlegasta stjórnin: SNP, LibDem og Grænir – vissulega með minnsta meirihluta.
Úrslit kosninganna í Skotlandi á fimmtudaginn eru ekki vendipunktur í samskiptum Englendinga og Skota – en þau gætu orðið upphafið að endalokunum. Ég hef lengi spáð því að stóru skilin í þessum samskiptum myndu eiga sér stað daginn sem mismunandi flokkar réðu ríkjum í Edinborg og Lundúnum. Nú gæti sú orðið raunin. Næstu mánuðir verða því gríðarlega spennandi.
# # # # # # # # # # # # #
Luton mun ekki lenda í neðsta sæti í sinni deild eftir að Leeds lenti í greiðslustöðvun og fékk tíu stiga frádrátt. Með sigri á Sunderland í lokaumferðinni gætum við jafnvel skotið Southend aftur fyrir okkur líka. Megi Moggabloggið lýsa yfir gjaldþroti hið fyrsta!