Fyrir nokkrum dögum – þegar fatakaupamál Björns Inga komu fyrst upp í umræðuna – skrifaði ég á þessum vettvangi að reiði Guðjóns Ólafs hlyti að snúast um annað og meira en nokkur jakkaföt úr því að hann réðist svona gegn gömlum trúnaðarvini. – Það staðfestist síðar þegar Guðjón Ólafur framdi pólitískt harakírí í sjónvarpsviðtali.
Á sama hátt kaupi ég það ekki að afsögn Björns Inga núna sé einungis komin til vegna fatakaupamálsins og umræðunnar um það. Björn Ingi hefur staðið af sér miklu harðari krítík – bæði frá samherjum úr Framsóknarflokknum og úr öðrum flokkum. Hér kemur því þrennt til greina:
i) að afsögnin núna sé hluti af stærri pólitískri fléttu
ii) að Björn Ingi hafi haft ástæðu til að ætla að fleiri en Guðjón Ólafur myndu snúast gegn honum – og þá með eitthvað annað og meira í höndunum
eða
iii) að bankarnir séu – þrátt fyrir kreppuna – ekki hættir að ráða nýja starfsmenn