Ekki mæti ég á fundinn á Ingólfstorgi í dag, enda er bókuð skólaheimsókn í Rafheimum á sama tíma. Þar sem þetta er framhaldsskólahópur og kennarinn er kona er ég spenntur að sjá hver mætingin verður. Kennarinn hlýtur þó eiginlega að láta sjá sig – það var jú einu sinni hún sem bókaði þennan heimsóknartíma.
Á Kvennaverkfallinu 1975 (já, ég kalla það verkfall þó að orðið „kvennafrí“ hafi verið notað til að friða nokkrar íhaldskerlingar á sínum tíma) var ég hálfs árs gamall í vagni. Man augljóslega lítið eftir því.
1985 voru uppákomur á tíu ára afmælinu og þær voru minnisstæðar. Getur verið að Hlaðvarpinn hafi þá verið nýtekinn í notkun? A.m.k. minnist ég aðgerða þar af ýmsu tagi. Hef eflaust gengið með barmmerki til stuðnings málstaðnum, enda er mikið sport að vera með barmmerki þegar maður er tíu ára.
1995, á tuttugu ára afmæli verkfallsins, minnist ég þess ekki að efnt hafi verið til samkomuhalds af neinu sérstöku tagi. Tíundi áratugurinn var dapur þegar kom að róttækni í pólitísku starfi og það heyrði til undantekninga ef reynt var að blása til stórra útifunda eða raunar aðgerða af nokkru tagi. Það gilti um kvenfrelsisbaráttuna eins og önnur svið.
Aldarfjórðungsafmæli verkfallsins 2000 var aðeins líflegra. Ég var þá við nám í Skotlandi, en fylgdist með í gegnum fjölmiðla þegar MFíK hafði forgöngu um fundahöld. Þar var athyglinni beint að kjörum fátæks fólks í heiminum, karla og kvenna, sem og hernaði – t.d. í fyrrum Júgóslavíu. Þessar aðgerðir voru ekki kostaðar af Bónus, Landsbankanum, VISA eða ríkisstjórn Íslands.
MFíK sem stóð að aðgerðunum 2000 og kom mjög við sögu 1985, er ekki meðal aðstandenda að þessu sinni. Engu að síður hvetja MFíK friðarsinna af báðum kynjum til að standa með sér undir merkjum friðar í Aðalstræti, vestan Ingólfstorgs.
# # # # # # # # # # # # #
Talandi um Ingólfstorg. Þar verður útifundurinn haldinn í dag. Það er misráðið að mínu viti, því ef mætingin verður góð tekur Lækjartorg miklu fleiri.
Annars er Ingólfstorg skringilegt torg. Einu sinni var ég viðstaddur fund þar í lok friðargöngu á Þorláksmessu þar sem torgið var fullt og staðið inn í Austurstræti. Þá gaf lögreglan upp að á milli fimm og sexhundruð manns hefðu tekið þátt í göngunni.
Hálfu ári síðar mætti ég á baráttufund í lok 1. maí göngu, þar sem staðið var á 80% torgsins. Þá gaf lögreglan upp að á bilinu sjö og áttaþúsund manns hefðu tekið þátt. Vonandi rýmir Ingólfstorgið hærri töluna að þessu sinni.
Önnur ástæða fyrir því að taka Lækjartorg frekar en Ingólfstorg er sú að Reykjavíkurborg hefur enn ekki hundskast til að laga sviðið á Ingólfstorgi sem skemmdist á Gay Pride-hátíðarhöldunum fyrir rúmlega fjórum árum síðan. Það er einstök framkvæmdasemi!