Eins og fram hefur komið á þessari síðu verð ég að mestu í Reykjavíkurakademíunni til áramóta. Ég ætla að taka fjóra mánuði í að stúdera sögu Knattspyrnufélagsins Fram – sem verður bráðskemmtilegt.
Þetta þýðir hins vegar jafnframt að ég mun verja öllum vinnudeginum fyrir framan tölvu – sem aftur þýðir að ég mun ekki nenna að eyða pásum, hádegishléi eða tíma eftir að heim er komið í blogglestur og ritun hátæknihugveitufærslna. Jafnframt er markmiðið að fara fyrr að sofa á kvöldin, en það hefur áhrif í sömu átt.
Með öðrum orðum: það verður minna skrifað á þessa síðu næstu mánuðina. Bítið í það súra epli.
# # # # # # # # # # # # #
Síðdegis mætti ég í minningarathöfn um ísgeir Elíasson í Grensáskirkju. ísgeir var óhemjuvinsæll maður og kirkjan því full, þrátt fyrir að fyrirvarinn hafi vart verið nema 2-3 klukkustundir. Það segir sína sögu.
Athöfnin var falleg og gamli gagnræðaskólakennarinn minn, Ólafur Jóhannesson, stóð sig vel.
Það er einmitt á stundum sem þessum sem Þjóðkirkjan vinnur fyrir kaupinu sínu. Við dauðsföll veit fólk ekki hvernig það á að haga sér, en kirkjan býður upp á „tilbúnar viðbragðsáætlanir“. Ætli hópar á borð við Vantrú og Siðmennt sér í raun að hnekkja stöðu kirkjunnar í samfélaginu, þá verða trúleysingjar að búa til valkosti – þróa einhverjar stofnanir sem staðið geta að minningar- og samverustundum, útförum og slíku með skömmum eða engum fyrirvara.
# # # # # # # # # # # # #
Eftir þokkalega byrjun er heldur að fjara undan Luton. Tap á heimavelli gegn Bristol Rovers er ekki ásættanlegt. Á HörpuSjafnarbikarnum drógumst við gegn Gillingham á útivelli, sem er skítaleikur.
Utan vallar er allt í steik – og í dag birti eitt slúðurblaðið fregn um að félagið sé falt fyrir fimm milljónir punda, sem er smotterí. Þetta verðmat er vísbending um að fjárfestar telji engar líkur á að við fáum að byggja nýjan völl, sem væri kjaftshögg fyrir klúbbinn. Urr!
# # # # # # # # # # # # #
Ekki mikið afrekað þessa helgina, enda barnið með eyrnabólguna. Þó er búið að hengja upp spegil í svefnherberginu. Það er framfaraspor – en fyrstu dagana á maður reglulega eftir að hrökkva í kút við að sjá hreyfingu þegar gengið er inn í herbergið.