Ég loksins farinn að skilja í hverju nútímaleg jafnaðarmannastefna í orkumálum felst. Hún er eitthvað á þessa leið:
Orkuveitur skulu vera í „samfélagslegri meirihlutaeign“ – nema í þriðja í heiminum, þar er best að Hannes Smárason eigi allt draslið…
Á umræðunni um REI og Orkuveituna láta margir eins og að stóra spurningin sé hvort rétt sé að opinber fyrirtæki eins og Orkuveitan standi í „áhættufjárfestingum“. Samkvæmt því er stóra málið hvort réttlætanlegt sé að fyrirtæki Reykvíkinga taki þátt í ævintýri þar sem hægt væri að tapa milljörðum.
Mér finnst þetta vera röng nálgun.
Á mínum huga er það miklu skárri tilhugsun að Orkuveitan tapi skrilljónum í orkuævintýri í Suðausturasíu en hitt – að hún myndi GRÆíA skrilljónir á því að braska með orkuveitur í þriðja heiminum. Og áður en kverúlantarnir fara að tuða hér í athugasemdakerfinu um gildi alþjóðaviðskipta – þá eiga þær gróðahugmyndir sem voru kynntar í tengslum við þetta verkefni ekkert skylt við eðlilegar ávöxtunarkröfur.
írmann Reynisson hefði verið dæmdur í fangelsi fyrir svona hugmyndir á sínum tíma…