Var í kvöld á bráðskemmtilegum tónleikum hjá Per Warming í Friðarhúsinu. Hann varpaði fram skemmtilegri pælingu: „Draumur hvers lagahöfundar er að verða öllum gleymdur! – Það er, að þú gleymist en lagið þitt lifi áfram. Lengra verður ekki komist.“
Það er auðvitað mikið til í þessu. Hvaða bjáni sem er getur samið lag og orðið frægur lagahöfundur – en alvöru klassíkin er jú lögin í vísnabókinni þar sem stendur við: „Höfundur ókunnur“.
# # # # # # # # # # # # #
Hörður Torfason var meðal gesta á tónleikunum. Hann tók við gítarnum í lokin og tók þrjú lög fyrir gestinn – þar á meðal 10.maí, sem er eitt hans allra bestu laga.
Mér finnst Hörður svalasti íslenski listamaðurinn. Þegar ævisagan hans kemur út (vonandi um jólin) ætla ég að standa á tröppunum fyrir utan bókabúðina á útgáfudaginn.
# # # # # # # # # # # # #
Grísinn verður þriggja ára í fyrramálið. Það er ekki lítill áfangi.
Á bláu deild á Sólhlíð er það mikið stöðutákn að vera orðinn þriggja ára. Ólína hefur talað um það í marga mánuði að þegar hún verði þriggja ára þá geti hún farið ein út í búð. Hitti gamlan skólabróður sem á strák á bláu deild. Guttinn hans á ekki afmæli fyrr en í október – en er samt með þriggja ára afmælið á heilanum. Hann ætlar að byrja að keyra bíl við þau tímamót…
Ólína finnur væntanlega til þess að vera bara tveggja – vinkonurnar eru nefnilega flestar eða allar að fara að verða fjögurra ára. Það gæti því orðið visst áfall að uppgötva að það sé ekki allt unnið með þriggja ára afmælisdeginum…