Fréttum af því seinnipartinn að boðið væri upp á barnaleiksýningu í Bókasafni Kópavogs – Hans klaufa. Við feðginin mættum og skemmtum okkur ágætlega innan um u.þ.b. tuttugu börn og álíka marga fullorðna.
Á kjölfarið var ævintýrið um Hans klaufa dregið fram til kvöldlestrar.
Sagan er miklu skemmtilegri en mig óraði fyrir. Ég hafði síðast lesið ævintýrið sem barn og mundi því bara eftir stóru dráttunum í plottinu: prinsessunni sem reynir að fipa alla bókabéusana í hópi vonbiðlanna með því að svara út í hött og fáráðnum Hans klaufa sem lætur sér ekki bregða við það, heldur svarar út í hött (eins og vænta mátti) og fær hálft kóngsríkið að launum.
(Er ekki alveg viss um hver sé hinn uppbyggilegi mórall í sögunni.)
En alveg höfðu sum smáatriðin í sögunni farið fram hjá mér. Brandararnir á kostnað iðnaðarfélagsstjórans – sem endar á að fá drulluköku í smettið – eru bestir. Er einhver forsaga á bak við þetta iðnaðarfélagsstjóragrín H.C. Andersens?
# # # # # # # # # # # # #
Á gagnrýninni á Seðlabankann í aðdraganda bankahrunsins hefur sérstaklega verið bent á að það hafi verið mistök að rýmka bindiskylduna. Núna hefur bindisskyldan hins vegar verið afnumin…
…ég er viss um að það liggur snjall orðabrandari einhversstaðar í þessu…