Tók mér frí í vinnunni í gær til að hjálpa afa við að grisja í bókaskápnum á Neshaganum en það hefur ekki verið gert í hálfa öld sýnist mér. Þegar yfir lauk var heilt bílhlass af bókum sent á haugana, en vitaskuld týndi ég þó frá það sem hugsanlega gæti haft gildi fyrir aðra og gaf á nytjamarkaðinn. – Óskaplega líður mér alltaf illa að henda bókum. Sjálfur hef ég nánast aldrei hent bók úr mínum bókaskápum.
Þessar bókahreinsanir eru raunar hluti af stærri áformum á Neshaganum. Með því að losa pláss í bókahillunum í vinnuherberginu má færa aðrar bækur þangað úr stofunni sem ætlunin er að flikka upp á. Afi og amma eru nefnilega á leiðinni til Færeyja um miðjan mánuðinn og á meðan verður gengið í að parketleggja og væntanlega málað líka í nokkrum herbergjum. Stefán gerist sem sagt iðnaðarmaður/handlangari innan skamms. Fylgist spennt með á þessari síðu!
* * *
Framararnir töpuðu fyrir Þrótti. Ekki var það gaman, en á það ber að líta að öll miðjan úr síðasta leik – ígúst, Freyr og Ómar – voru meiddir. Ég skil samt ekki velgengni þessa Þróttarliðs.
Steinunn vottaði mér samúð sína með tapið og spurði hvort ég væri mjög svekktur. Hún er jafn áhugalaus um fótbolta og fyrr, en veit samt í hvaða sæti við erum í deildinni, við hverja við erum að spila og fylgist með úrslitunum á textavarpinu til að geta sent mér hamingjuóskar- eða uppörvunar SMS-skilaboð.
Að þessu leyti er Steinunn því búin að tileinka sér sömu tækni og amma mín. Amma hefur mér vitanlega ekki mætt á fótboltaleik, en öll þessi ár sem við afi höfum komið af vellinum – stundum ofsakátir en oftar með skottið á milli lappa, hefur hún vitað úrslitin og getið tekið á móti okkur með kveðjum á borð við: „Og voru Framararnir bara svona duglegir?“ eða „Tókst þeim ekkert að skora í dag?“
Þessi nálgun er miklu betri og vinalegri en afstaða móður minnar. Það skiptir ekki máli hvort leikjum lýkur með stórsigri eða stórtapi, alltaf skal hún grípa til sömu spekinnar: „Þetta er nú bara leikur!“ – Þegar maður kemur heim örvilnaður eftir að hafa tapað 2:0 í Kebblavík í skítaveðri, hlustað á hina óþolandi stuðningsmenn Kebblavíkur hrína í á aðra klukkustund og horft upp á hverja sendinguna á eftir annarri misheppnast á miðjunni – þá er þetta ekki uppörvunin sem maður þarf á að halda. Það væri skárra að þola krakkahóp hía á mann eftir tapleik en að heyra móður sína útskýra að úrslitin í fótboltanum skipti ekki meira máli en Derrick-þátturinn í sjónvarpinu.
Amma og Steinunn: ***stjörnur. Mamma: 1/2 stjarna.
* * *
Kommentakerfið er líflegt. Sérstaklega áhugavert að lesa um dönsku strætóskýlin og kenningarnar um muninn á þeim og skýli ísmundar. Það er alveg á mörkunum að maður sendi spurningu á Vísindavefinn um málið …