Er sniðugt að blogga þegar maður er pirraður? Kannski ekki, en það léttir kannski lundina í augnablik…
Ef það er eitthvað sem maður þarf EKKI á að halda á miðvikudegi í vinnunni, þá er það dönsk ferðaskrifstofa sem bókar hóp 20 danskra rafiðnaðarmanna sem eiga að mæta á safnið „milli kl. 9 og 11“. Fyrir vikið bíður Stefán spakur við allan morguninn á útkíkki eftir gestunum og frestar því að vinna í kjallaranum eins og til hafði staðið.
Kl. 11:15 hringir ringlaður bílstjóri og spyr: „Huh… hvenær áttum við aftur að mæta? Ha? Fyrir kl. 11? Ókey, þá kem ég með þá um 12-leytið…“
Stefán bíður áfram. Sleppir því að fara í mat og í bankann eins og til hafði staðið.
Kl. 13 bólar enn ekkert á helv. Dönunum. Ekki múkk frá bílstjóranum. Ekkert.
Á að vera staddur annars staðar kl. 14. Stefnir í að Danirnir verði að bjarga sér sjálfir og læra íslensku í skyndi. – Ferðaskrifstofur eru verkfæri Satans. Urg!
* * *
Ég er svo pirraður að ég nenni ekki einu sinni að blogga um fótbolta. Væri þó um margt að fjalla í þeim efnum.