Kvefaður, með hitavellu og hósta. Á sjálfu sér ekkert stórmál og í gamla daga hefði maður aldrei látið sér koma til hugar að leggjast í bælið út af svona smámunum. En eftir að besti og frægasti bloggarinn fór að kenna börnum eðlisfræði í Rafheimum breyttist staðan töluvert. Það er nefnilega ömurlegt að reyna að kenna krökkum þegar maður er veikur. Kennsla er erfiðari en skurðgröftur, trúið mér!
Þannig að dagurinn í dag fer í veikindafrí. Vitaskuld þurfti millistjórnandinn aðeins að láta sjá sig í vinnunni, taka nokkur símtöl og samþykkja reikninga, en seinni partinn verður farið heim í ból og sængin dregin yfir höfuð. Síðdegis er svo von á pípara að mynda lagnirnar á Mánagötunni. Það er fyrsta skrefið í rottudrápunum miklu.
* * *
Framararnir töpuðu. Það er þó huggun harmi gegn að sigur í lokaleiknum heldur okkur uppi óháð úrslitum í öðrum leikjum.
Luton henti frá sér 0:1 forystu gegn Plymouth. Hearts er hins vegar að gera góða hluti í skosku. Hver veit nema að liðið sé að festa sig í sessi sem „þriðja liðið“ í Skotlandi. Craig Levein er snillingur. Trúið mér, hann verður farinn að þjálfa stórlið í Englandi innan fárra ára.
Sá Framara vinna HK í 3ja flokki og tryggja sér Íslandsmeistaratitilinn. Hélt að leikurinn myndi hafa í för með sér mikla krísu, hvort ég ætti að halda með Fram eða Guðmundi mági mínum í HK-liðinu. Hann reyndist veikur og missti af leiknum þannig að valið varð ekki erfitt.
* * *
Fínt afmæli hjá Hrönn í gær. (Ekki það að hún muni lesa þessa færslu frekar en blogg almennt.) Missti af kveðjupartýi Ragga Kristins, en það er nú alveg á mörkunum að það taki sig að kveðja menn sérstaklega fyrir svona smáskrepp eins og hann er að fara í til Englands.
* * *
Er ekki að nenna þessu. Verð að fara að blogga aftur um teiknimyndasögu.
Jamm.