Mér finnst gaman í vinnunni minni. Veit ekki hvers vegna, en einhverra hluta vegna helltist yfir mig löngun til að segja frá því.
Það eru ýmsar ástæður fyrir þessu.
* Viðfangsefnin eru fjölbreytt. Suma daga sit ég og sem texta eða les yfir texta eftir aðra. Aðra daga er ég að búa eitthvað til, grípa í málningarvinnu eða annað þess háttar. Drjúgur tími fer í að ræða við gesti eða skólahópa og svo mætti lengi telja.
* Vinnan býður upp á hreyfanleika. Á stað þess að sitja alltaf fyrir framan tölvu þarf ég oft að fara út úr húsi í ýmsum erindum.
* Ég fæ að kenna krökkum. Það er gaman, einkum þar sem ég þarf bara að taka skemmtilega partinn af kennslunni – sem felst í að kveikja áhuga en þarf ekki að hafa miklar áhyggjur af félagslegum vandamálum, aga og þess háttar.
* Ég hitti fjölda fólks sem býr yfir mismunandi þekkingu og hefur ólík áhugamál. Það er til dæmis rosalega örvandi að hitta útlendinga sem hafa brennandi áhuga á tilteknum málum og hafa lagt á sig fyrirhöfn til að heimsækja safnið. Samræður við þetta fólk eru gríðarlega þakklátar og fræðandi.
* Starfið hefur margar akademískar hliðar. Mitt svið í sagnfræðinni er tæknisagan og þetta er augljóslega á því sviði.
* Vinnufélagarnir eru frábærir. Ég hef lært mikið af því að vinna með mörgu góðu fólki hérna.
* Starfsaðstaðan er góð. Það er óneitanlega mikill kostur að hafa nóg pláss á vinnustaðnum og þurfa ekki að taka tillit til fjölda fólks.
* Vinnutíminn er sveigjanlegur. Þótt auðvitað sé ég bundinn af opnunartíma safnsins og heimsóknum hópa, þá hef ég ákveðið svigrúm. Ég skila mínum vinnutímafjölda og rúmlega það, en t.d. með því að sitja aðeins lengur við á daginn eða taka útköll um helgar hef ég möguleika á að skjótast frá í útréttingar að deginum til, sitja fyrirlestra í hádeginu öðru hvoru o.s.frv. – Þannig hef ég ekkert samviskubit yfir því að stelast til að blogga núna í vinnutímanum, vitandi það að á laugardaginn er ég að fara að mæta á safnið til þess að taka á móti hópi gesta sem ég mun ekki skrifa á mig aukavinnu fyrir.
* Launin eru viðunandi. Auðvitað get ég sett á ræður um að launakjörin mættu vera öðruvísi, en ég er að fá meira en ég fengi t.d. sem kennari og það fyrir starf sem ég tel vera öllu skemmtilegra.
* Ég er í aðstöðu til að framkvæma hluti. Ef ég læt vinna verkefni fyrir safnið, þá láta yfirmenn mínir ekki eins og ég hafi verið að fremja glæp eða stungið peningunum í eigin vasa. Það er því miður raunin á ansi mörgum söfnum að starfsmennirnir þurfa sífellt að biðja afsökunar á að vinna vinnuna sína ef það kostar fjárútlát.
Með öðrum orðum – ég er í fínni vinnu. Stundum verður maður að minna sjálfan sig á slíkar staðreyndir.