Vííí… nú er ástæða til að gleðjast. Gula ógeðið skín eins og það væri á akkorði og það er alltof heitt til að gera nokkurn skapaðan hlut af viti. Fyrir vikið hef ég einbeitt mér að því í dag að vera ofsakátur yfir sigrinum á Grindavík í gær.
Reyndar tókst mér að missa af megninu af leiknum. Fyrst með því að uppgötva um leið og ég renndi í hlað á Laugardalsvellinum þegar leikurinn var nýbyrjaður – að ég hefði gleymt veskinu úti á Seltjarnarnesi. Þannig fór allur fyrri hálfleikur í akstur.
Seinni hálfleikur var ekki langt kominn þegar ég var kallaður upp í hátalarakerfinu. Ég þurfti að fara með afa á slysó, þar sem eitthvað virtist standa fast í hálsinum á honum. Borgarspítalinn virtist mannlaus og háls-, nef- og eyrnalæknirinn á vakt var engu nær. Afi var því innritaður og gisti á spítalanum í nótt. Við rannsókn í morgun kom ekkert fram og ég skutlaði honum aftur heim upp úr hádegi.
Á framhaldi af þessu fór ég að velta fyrir mér háls-, nef- og eyrnalæknum. Skyldi vera einhver togstreita á milli þeirra innbyrðis? Ætli það þyki t.d. fínna að vera sérfræðingum í eyrum en í hálsi? Eða ætli eyrna- og hálssérfræðingarnir sameinist um það á ráðstefnum að pönkast á neflæknunum? Kannski kemur einhvern þessara daga upp sjálfstæðishreyfing hjá háls-sérfræðingum sem neita að vinna með öllum þeim sem garfa fyrir ofan kjálka? – Maður heyrir aldrei neitt um svona í fjölmiðlum…
* * *
Eru Framarar á beinu brautinn? – Tja erfitt að segja – en það er þó huggun harmi gegn að eftir þrjár umferðir af seinni hluta mótsins erum við búnir með þrjú efstu liðin.
Framtíðin er björt – og blá!
* * *
Sverrir Guðmundsson er í dag með æðislegt blogg um fjölda samhljóða í röð í orðum. Það minnir mig á óhemjugóða stjörnuspá úr Tímanum:
Nautið – 20.apríl-20.maí
Maðurinn þinn er þér ekki trúr eins og þú heldur, heldur heldur hann við Villu í kjallaranum. Það sem er merkilegast við þessa „spá“ er að orðið „heldur“ kemur fyrir þrisvar sinnum í röð, tvisvar sem sögn og einu sinni sem atviksorð ef stjörnunum skjátlast ekki.
Snilld!