Hann var sérkennilegur, þátturinn í kvöld sem fjallaði um hugmyndir vísindamanna um að finna mætti frum-manninn – Adam, ef svo mætti segja. Tilgátan gengur út á að stökkbreyting í einum einstaklingi hafi haft slík áhrif að hægt sé að tala um að á þeim tímapunkti hafi nútímamaðurinn orðið til. Út frá þessari kenningu var svo seilst nokkuð langt í skemmtilegum tilraunum til að gera sér í hugarlund hvernig þessi „Adam“ hafi getað litið út og hvernig tungumál hans hefði getað hljómað.
Látum áreiðanleika vísindanna í þessum þætti liggja á milli hluta – í sjónvarpsþáttum af þessu tagi þurfa menn oft að stytta sér leið.
Undarlegra var þó að sjá hversu langt höfundarnir gengu í öllu Adams-talinu. Það sem byrjaði eins og sakleysisleg myndlíking var að lokum farið að hljóma fullbókstaflega. Handritshöfundarnir lögðu greinilega ofurkapp á að matreiða þessa þróunarsögu á þann hátt að í raun stangaðist hún ekki á við frásögn Mósebókar af sköpun mannsins.
Á vísindasögunni má lesa ótal frásagnir af vísindamönnum fyrri alda sem dönsuðu línudans í framsetningu kenninga sinna og gættu þess að orða þær þannig að trúarleg yfirvöld gætu fellt sig við það. Mér varð hugsað til þessara dæma meðan á þættinum stóð og þróunarkenningunni var troðið með skóhorni innan ramma sköpunarsögunnar – og frásögn Biblíunnar nánast notuð sem rök fyrir ágæti vísindakenningarinnar.
# # # # # # # # # # # # #
Á sunnudagskvöldið skrúfaði ég saman bókahillu frá IKEA. Markmiðið er að reyna að koma skikki á gesta/draslherbergi heimilisins, með það að markmiði að barnið geti komið sér upp leiksvæði.
Síðast þegar ég setti svona hillur saman fann ég fyrir ofnæmisviðbrögðum, fékk dúndrandi hausverk og lagðist í bælið. Minnugur þeirrar reynslu reyndi ég að vera sem minnst með nefið oní verkinu, stóð reglulega upp til að fá mér ferskt loft og þvoði mér vel og vandlega um hendurnar. Allt kom fyrir ekki.
Þegar ég vaknaði í morgun var ég með dúndrandi hausverk og gat með herkjum drattast fram úr bælinu og skutlað Ólínu í leikskólann (á bakaleiðinni þurfti ég að stoppa bílinn og kasta upp). Ég skreið aftur upp í rúm, svaf til klukkan hálf þrjú og vaknaði með þynnku- og þreytutilfinningu.
Megi Moggabloggið anda að sér helvítis eiturlímgufunum frá IKEA.