Um daginn fór ég að lesa mér til um Reykjavíkursýningar vegna vinnunnar. Hnoðaði í kjölfarið saman smápistli í næsta fréttabréf Starfsmannafélags Rvíkur um sama mál. (Kannski meira um það síðar.)
Sýningarnar sem um ræðir voru settar upp 1949, 1962 og 1986.
Í tengslum við síðastnefndu sýninguna var gefinn út bæklingur þar sem nokkrir fjölfróðir karlar voru fengnir til að lýsa Reykjavík ársins 2030. Greinilegt var að spekingarnir ætluðu ekki að smíða neina lotkastala með loftpúðaskipum og helgarreisum til tunglsins. Fyrir vikið voru spádómarnir furðujarðbundnir.
Eitt helsta umræðuefni álitsgjafanna var fólksfjöldaþróunin. Niðurstaða þeirra var sú að 2030 yrðu landsmenn rétt rúmlega 300 þúsund, þar af 200 þúsund á höfuðborgarsvæðinu. Þar með væri einhverskonar jafnvægi náð og mannfjöldinn passlegur miðað við náttúruauðlindir.