Á föstudaginn var tók ég leigubíl heim til mín úr Aðalstræti. „Ég er að fara í Norðurmýrina“ – sagði ég við bílstjórann um leið og ég snaraðist upp í bílinn og beið eftir að bíllinn æki af stað. „Hvert í Norðurmýrina?“ – spurði bílsstjórinn. „Uhh, Mánagötu“ – svaraði ég. „Og númer hvað nákvæmlega?“ – þráspurði ökumaðurinn og sýndi ekki á sér neitt fararsnið.
Eftir að ég uglaði því útúr mér að Mánagata 24 væri húsið tók bílstjórinn að slá upplýsingarnar inn í litla tölvu, gps-tæki geri ég ráð fyrir.
Tölvan stakk upp á flókinni, en raunar sniðugri leið í gegnum Þingholtin, upp Skólavörðustíg og niður Bergþórugötuna, yfir Snorrabrautina og inn á Skarphéðinsgötu. Á þungri umferð hefði þessi leið verið snjöll, en klukkan 23 á föstudegi skipti það svo sem litlu máli.
Og svo var ekið af stað. Bílstjórinn var ekki af ræðnari gerðinni. Ekkert smáspjall um veðrið eða hvort mikið væri að gera í akstrinum. ístæðan var einföld: maðurinn hafði ekki augun af tölvuskjánum.
Nú er ég sjaldnast bílhræddur, en þarna stóð mér ekki á sama. Leigubílstjórinn var límdur við gps-tækið og fylgdist með því hvernig bíllinn þræddi hina fyrirframákveðnu leið. Smáatriði á borð við gangandi vegfarendur eða aðra bíla virtust engu máli skipta. Okkar maður var með gps og vissi nákvæmlega hvert hann var að fara…
# # # # # # # # # # # # #
Á kvöld verður Steinunn í þættinum 6 til 7 á Skjá einum að ræða um friðargönguna á Þorláksmessu. Einhvers staðar las ég að Skjár einn ætli að slá þennan þátt af. Það bendir til að áhorfið hafi ekki verið ýkja mikið – sem er kannski ekki skrítið. Þetta er eiginlega morgunverðarsjónvarp í kvölddagskrá. Guðrún Gunnars og Felix eru hins vegar ágætis umsjónarfólk.
# # # # # # # # # # # # #
ítak mitt gegn Mogga-blogginu mælist frábærlega fyrir og það rignir yfir mig stuðningskveðjum úr öllum áttum.
Mogga-bloggið sigli í strand!