Það er vinsælt um þessar mundir að hjóla í Al Gore og „rétttrúnaðinn“ í tengslum við kenningarnar um hlýnun Jarðar. Af þeirri umræðu mætti ætla að við værum Bandaríkjamenn en ekki Evrópubúar.
Nú er það vissulega staðreynd að Al Gore gerði heimildarmynd sem hafði mikil áhrif í Bandaríkjunum og sem varð til að sannfæra margt fólk þar í landi um gróðurhúsaáhrifin. Það er líka rétt að í myndinni notar hann ýmis trix sem þekkt eru úr myndum með áróðursgildi. – Ef ég væri Bandaríkjamaður sem efaðist um að hlýnun Jarðar sé af mannavöldum, þá þætti mér Al Gore örugglega hinn versti maður.
En Ísland er í Evrópu. Og í þessari heimsálfu var hugmyndin um gróðurhúsaáhrifin almennt viðtekin löngu áður en Al Gore byrjaði á myndinni sinni. Hinn „Óþægilegi sannleikur“ Gores var ekkert óþægilegur hérna megin Atlantsála, heldur endurtekning á atriðum sem þá þegar mátti lesa um í kennslubókum barnaskóla. Á Evrópu hafði myndin því fyrst og fremst þau áhrif að staðfesta það sem fólk taldi sig vita fyrir.
Þess vegna á ég ákaflega bágt með að skilja hvers vegna íslenskir bloggarar geta komist að þeirri niðurstöðu að meintur „rétttrúnaður“ varðandi hlýnun Jarðar sé búlduleita fv. varaforsetanum að kenna.
# # # # # # # # # # # # #
írmann nær góðu en meinlegu skoti á Ragnhildi Vigfúsdóttur í dag.