Ótíðindi, ógn og skelfing! Á gær hringdi bifvélavirkinn minn í mig og tilkynnti að Neisti nýrrar aldar væri í verra standi en ætlað var. Hann lekur víst olíu eins og hann fái borgað fyrir það og allskonar flókin tækniorð (spindilkúlur o.þ.h.) eru víst í steik. Hann sagði nánast berum orðum að best væri að keyra bílnum á haugana og kaupa sér bland í poka fyrir tíuþúsundkallinn.
Þetta eru ekki skemmtilegar fréttir. Þeir deyja ungir sem guðirnir elska.
Það þýðir að næstu daga eða vikur ætla ég að þjösnast áfram á vesalings bílnum mínum, en fer jafnframt að leita mér að nýrri druslu sem uppfyllir þetta eina skilyrði mitt að kosta slikk.
Að öðru leyti er ekki ástæða til annars en að gleðjast. Kertafleytingin í gær tókst roknavel. Mogginn setti mynd á forsíðu (öðru vísi mér áður brá) og nafngreindi Steinunni sem heimildamann um framkvæmdina og fjölda gesta. Gott mál.
Á morgun, föstudag, liggur leiðin upp á Skaga. Þar verða ásatrúarmenn með blót, en það er orðið nokkuð langt síðan við skelltum okkur síðast á slíka samkomu. Til hvaða áss á ég að drekka? Síðast drakk ég til Heimdallar. Lýsi eftir góðum uppástungum. (Sleppið samt brandaranum um Helga íss.)
* * *
Ég gæti ekki verið meira sammála bloggi Þórdísar um fjölgreindarkanann. Maðurinn hefði kannski mátt prufa kenningar sínar á forsvarsfólki Íslensku menntasamtakanna, sem eru að bjóða honum upp á skerið. – Þótt fólk hafi „viðtalagreind“ og geti blaðrað í fjölmiðlum og þótt það hafi „samningagreind“ og geti kjaftað sig inn á bæjarfélög til að stofna og reka skóla – þá er ekki þar með sagt að það hafi „mannlegra samskiptagreind“ og geti rekið sjoppuna í ár án þess að út brjótist lítil borgarastyrjöld… – Ekki?