Við fórum í matarboð til Hönnu og Ármanns í gær. Tilefnið var að þau voru að koma á blindu stefnumóti á milli bróður Ármanns og vinkonu Hönnu og við fengum að fljóta með til að hafa þetta frjálslegra, eða eitthvað þannig. Og vá, væri ég til í að vera fleirum innan handar með þessum hætti. Það sem var boðið upp á var hvorki meira né minna en
1) Marineruð lúða (í lime, jalapeno og chilli svo eitthvað sé nefnt). Þennan forrétt hefði ég getað borðað sem forrétt, aðalrétt og eftirrétt, hann steinlá algjörlega.
2) Kókosmjólkurlegnar kjúklingabringur með hnetusmjörssósu (hljómar furðulega en smakkast æðislega).
3) Sítrónumarengsterta og frönsk súkkulaðiterta (sem var aðallega súkkulaði, og að hinni ólastaðri, á venjulegum degi hefði ég stunið af gleði, þá var ekkert sem komst í hálfkvisti við súkkulaðikökuna.)

Með þessu var fyrst hvítvín og svo fjórar mismunandi sortir af rauðvíni (ástralskt, franskt, chílískt og portúgalskt, hvert öðru betra).

Svo við komum heim í nótt í algjörri sæluvímu. Þetta var sko nammidagur í lagi 🙂

Ég hef víst enga afsökun. Það er nóg til að segja frá og skrifa um en ég hef einhvern veginn ekki náð neinu andlegu sambandi við blogger þessa síðustu daga.

Ef ég reyni nú að koma einhverju frá mér á fréttatengdum nótum, þá ber það líklegast hæst að ég festi mér flugmiða til Svíaríkis (og hinum fjölskyldumeðlimunum reyndar líka). Markmiðið er að styrkja fjölskylduböndin og sýna afkvæmið. Kominn tími til að Strumpa rifji upp að Anna Steina er alvöru persóna en ekki bara símarödd.

Ég sem hafði rétt áður lagst í þunglyndi yfir utanlandaleysi og pantaði villt og galið úr HogM til að bæta mér það upp.

Mér lætur einkar vel að eyða pening þessa dagana. Fór á undirfatakynningu á þriðjudag, og af því að ég lenti í algjörri krísu með að velja á milli tveggja setta, þá gat ég ekki leyst það á annan veg en að kaupa bæði! Ég er náttúrulega algjört nærfatafrík – svona eins og sumar konur eru á skó. Nærfatablæti – það hlýtur að vera löglegt hugtak.
Jamm, ég er sjúk, ég ræð ekki við þetta!

Ef ég og þið öll vissuð það ekki áður, þá verður það staðfest hér í rituðu máli að ég er æðislega vel gift. Með öðrum orðum, frábær konudagur. Fékk að sofa út, bakkelsi úr bakaríinu, ofurflott gjöf (meira að segja Sóley stundi með mér) og lúxusmáltíð hér í kvöld. Og best að njóta kvöldsins nú með þessari elsku 🙂

Já, það var aldeilis menning á ferðinni hér í gær, söngkeppni haldin og hvorki fleiri né færri en 20 keppendur. Ég ákvað að drífa mig, maður á jú alltaf von á að sjá einhverja gamla og nýja nemendur sýna á sér óvæntar hliðar.
Það er skemmst frá því að segja að flytjendur voru afskaplega mistækir og voru inni á milli hreinustu nauðganir, meðal annars á Ást hennar Ragnheiðar (sem maður btw tekur bara alls ekki nema maður sé í alvörunni góður) og Feel með honum Robbie vini mínum. Og einhverjir Bubba-menn hefðu líklega fengið flog yfir meðferðinni á Aldrei fór ég suður.
En svo voru bara ýmsir ljósir punktar og stelpan sem vann (með What’s up) var alveg feikigóð – mjög kröftug.

Eftir situr að það er ekki nokkur maður talandi eða syngjandi á ensku.

Það er komin upp alveg óhugnarlega fyndin umræða hér í vinnunni. Þannig er að einum vinnufélaga mínum finnst Bee Gees svo ægilega fín hljómsveit og allt um það, þeir eiga svo sem lög inni á milli. En af einhverri ástæðu fór hann að bera þá saman við ABBA og spurði si svona, ef ABBA og Bee Gees væru einu sveitirnar eftir í heiminum og þú ættir að velja aðra til að hlusta á til dauðadags, hvora myndir þú velja? Það er skemmst frá að segja að staðan er svona 15 – 1 fyrir ABBA – og Ghasoub nær ekki upp í nefið á sér, hvað allir eru samtaka í vitleysunni.
Í framhaldi af þessu fór ég að spá í, hvaða hljómsveitir ég myndi velja ef ég ætti að velja, segjum bara fimm, til að hlusta á til dauðadags, og ég held að ABBA færi inn á þann lista. So far er ég komin með svona fjórar sveitir og eina mjög líklega inn. Þetta þarf náttúrulega vandlega umhugsun, enda alvörumál.

Já, það eru tóm vandræði þessa dagana að vera einstæð móðir. Dagmamman fallin fyrir flensunni og alls kyns próf í gangi hjá mér svo ég má ómögulega vera burtu. Sóley er því til skiptist í VMA og leikskólanum Álfasteini hjá ömmu sinni. Líkar vistin heldur betur þar, er víst orðin heimarík og frek eins og hún hafi verið þar í tíu ár 🙂 Þannig er hún líka í VMA, var með mér í tíma á föstudaginn og vildi helst fá að labba inn og út úr stofunni, svo það var á endanum læst fram. Einhverjir nemendur sluppu samt fram og hún uppástóð þá að fara líka. Ég reyndi að útskýra að þeir væru að fara á klósettið og þá henti hún sér í gólfið og argaði líka tóstið! Ég var alveg eins og bjáni.

Var heldur meira til friðs áðan, fékk seríós og hafði nóg að gera við að borða það. Á eftir að koma með mér í einn tíma í dag, reyni að hafa liti og fleira til að dunda með … Hún er að minnsta kosti ekki feimin, nema svona til málamynda, og á föstudaginn náði hún að bræða flest hjörtu, kríaði út köku hjá einum og annar fór og sótti handa henni mjólk – hún er eins og mamma sín með það, vefur karlmönnunum um fingur sér 🙂

Mummi er eitthvað að kvarta um að ég sé löt að blogga en svo er alls ekki. Ég blogga sjaldan á föstudögum, nema mikið liggi við af því að ég er að kenna allan daginn. Ég er lítið fyrir að blogga hér heima, hvað þá þegar maður er einstæð móðir og uppgefin eftir daginn 🙂

Við höfum reynt okkar besta að vera á fullu í heimsóknum alla helgina. Fengum reyndar heimsókn í morgun, Kristín sá aumur á okkur og þau Sveinn Áki áttu hér góða stund. Sóley og hann léku sér eins og aldavinir, lásu, fóru í eltingarleik og eitt og annað og það lýsti langar leiðir af minni hvað henni fannst hann óskaplega merkilegur.

Annars dundi enn eitt hégómaáfallið yfir í dag. Ég er komin með frunsu. Það er ofarlega á topp tíu yfir það sem veldur mér mestu hugarangri á hégómaskalanum og því þungt yfir mér núna. Ef ég væri samviskulaus, þá myndi ég tilkynna mig veika þangað til hún er farin (þetta er jú vírus!) En ég verð víst að láta þetta yfir mig ganga. Hmprf!

Strumpan veit svo sannarlega hvernig hún á að slá í gegn hjá mömmu gömlu. Ég var voða upptekin í gær að lesa Da Vinci lykilinn (já, langt om længe) og hún var ekki par hrifin, var búin að reyna að banna mér að lesa en það var ekki hlustað. Þá tók hún sig til og taldi upp að tíu á dönsku! Að sjálfsögðu uppskar hún alla mína athygli og mikið hrós, enda var þetta óhemju krúttlegt. Við erum aðeins búnar að vera í æfingabúðum að telja eins og Bamse, en þetta var samt mjög óvænt.

Svo erum við einar í kotinu núna. Mummi fór til Hollands í gær og verðum væntanlega fram á þriðjudag. Mér líður eins og Palli var einn í heiminum, sérstaklega af því að tengdaforeldrar mínir verða ekki í bænum um helgina, við verðum alveg munaðarlausar.

Já, bíltónleikarnir eru aldeilis að skila sínu. Strumpan bað, hvorki meira né minna, um að hlusta á Nýdönsk í gær (eða með hennar orðum usta Ný-ösk). Það sló ört móðurhjartað, þetta gat maður kennt henni 🙂

Annars var henni skilað til dagmömmu í dalmatíu-búningi í morgun. Sætara barn hefur vart sést norðan Alpafjalla, og sú vissi af því. Eða eins og segir í laginu „Hún er vinsæl og veit af því“. Togaði roggin í búninginn í morgun, ef það skyldi fara fram hjá einhverjum hvað hún var fín.

Jæja, það fór aldrei svo að ég yrði ekki fræg fyrir heilsuræktina. Haldiði ekki að ég hafi bara verið á Aksjón í gær á hlaupabrettinu á Bjargi 🙂 Ekki það að það voru víst ekki nema einar þrjár sekúndur eða svo og ég hefði líklegast ekki fattað það nema af því að ég varð vör við myndatökuvélarnar á mánudaginn í síðustu viku. Ég hefði betur sparað mér að hlaupa í spreng fyrir vélarnar, fyrst þeir notuðu svona lítið.

Annars kom Sóley færandi hendi heim í gær, hafði bakað bollur hjá Ráðhildi, var ekki lítið stolt. Sagðist að vísu, aðspurð, hafa bakað köku, hvorki meira né minna.