Pínlega frétt dagsins er um listaverkið frá forsetanum sem Clinton-famelían nennti ekki að hirða og fæst nú fyrir slikk á ebay. Rifjast þá upp önnur frásögn tengd gjöfum til fyrirfólks.
Þegar Elliðaárvirkjun var tekin í notkun sumarið 1921, var ákveðið á síðustu stundu að nota tækifærið úr því að Kristján tíundi var í opinberri heimsókn og fá kóng og drottningu til að gangsetja vélarnar formlega.
Til að auka á hátíðlegheitin var írni B. Björnsson gullsmiður fenginn til að smíða silfurbréfapressu í líkingu smærri túrbínunnar til að afhenda kóngi. Á æviminningum Knúts Zimsens borgarstjóra segir frá því að írni hafi setið að smíðum alla nóttina og náð að hlaupa í hendingskasti innan úr bæ og náð hersingunni lafmóður við Elliðaárstöðina. Borgarstjóri rifjaði atburðinn svo upp:
Þegar ég hafði fært konungi bréfapressuna, sneri hann sér að konu sinni og sagði með barnslegum yl í röddinni: „Sjáðu bara, hvað mér var gefið.“ Pressuna geymdi konungur ætíð á skrifborði sínu í Amelienborg. (Úr bæ í borg, s. 278)
Á tengslum við eitthvert stórafmæli sitt lét Rafmagnsveitan útbúa minjagripi – litlar plasteftirlíkingar af bréfapressunni góðu. Við það tilefni kom upp sú hugmynd að gaman væri að fá mynd af bréfapressunni eða jafnvel fá hana lánaða um stundarsakir – það er, ef danska hirðin væri til í að sjá af dýrgripnum um skamma hríð.
Talað var við íslenska sendiráðið í Kaupmannahöfn, danska sendiráðið í Reykjavík – og jafnvel rætt beint við Vigdísi Finnbogadóttur, þáverandi forseta – og hún beðin um að nota sambönd sín til að grafast fyrir um bréfapressuna góðu.
Á ljós kom að við hirðina kannaðist enginn við silfurbréfapressu í líki rafmagnstúrbínu. Hvergi í neinum pappírum var getið um slíkan grip. Mátti það undrum sæta – svona úr því að Kristján kóngur varð svona barnslega glaður yfir að fá pressuna.
Sem betur fór gat danska krúnan gripið til pottþéttrar afsökunar: það fór víst svo mikið af gripum og munum á flakk á stríðsárunum. Það er mjög hentugt að hafa 1 stk. hernám til að kenna um þegar svekktir gefendur sjá hvergi fínu gripina sína uppi við.
En hver veit nema silfurtúrbína írna B. Björnssonar dúkki upp á ebay einhvern daginn?